Yaklaşık bir asırdır kutladığımız Cumhuriyet Bayramının 90’ıncı yılı geçmiş yıllara oranla bütün yurtta, daha büyük bir coşku ile kutlandı.
Kutlamanın yapıldığı bütün stadyumlarda büyük bir coşku vardı. Doksan yıllık yaş, yaşlandırmamış. Gençlendirmiş. Daha büyük bir heyecan yaratmıştı.
Ekranlara yansıyan İstanbul Boğazındaki kutlamalar, Avusturalyadaki yılbaşı kutlamalarından çok daha büyük, çok daha görkemliydi.
Anıtkabire akın, sele dönüşmüştü. Bütün Ankara oraya akmıştı. Cumhuriyeti sahiplenmek eskiye oranla daha çok öne çıkmıştı.
Kutlamalar, İstanbul Boğazında gece boyu sürerken, İllerde, Devletin temsilcisi Valilerin, düzenlediği kokteyllerle kutlamalar gece de sürmüştü.
Valilik tarafından düzenlenen kokteyle biz gazetecilerde davetliydik. Salonun girişinde eşi ile birlikte misafirlerini, gülen yüzüyle karşılayan Sayın Valimiz, eşi, çağdaş Cumhuriyetin, aydınlık yüzleriydi.
Kokteylin verildiği salon deyim yerindeyse tıka basa dolmuştu. Bütün bürokratlar, üniformaları ile askeri komutanlar, üniformaları ile emniyet mensupları, sivil toplum örgütlerinin temsilcileri, halktan insanlar, Cumhuriyetin 90’nıncı kokteyline katılmak için salonu doldurmuşlardı.
Solonun köşesinde konuşlanmış askeri orkestra, çaldığı güzel parçalarla geceye renk katmıştı.
Salonda misafirlere ikram edilmek üzere nerdeyse kuş sütü bulundurulurken, Cumhuriyetin Kurucusu Atatürk’ün, çok sevdiği, bugüne kadar düzenlenen bütün Cumhuriyet kokteyllerinde, Çankaya köşkünde düzenlenen kokteyllerde, kokteylde, misafirlere özellikle ikram edilen alkollü içki yoktu. Bu kokteylin önemli bir eksikliğiydi.
Doksan yılın şerefine kadehler kaldırılmamıştı.
Bir başka eksiklik, daha büyük aydınlık salonlar dururken, Yıldızlı otellerimiz var iken, bu büyük kutlamayı bodrum katında yapmak, bu büyük,anlamlı, kutlamaya yakışmamıştı.
+ + +
O BİR ABLAYDI.
Cenazesi başında konuşan Sağlık sendikası başkanı Onun için,’O,BİR ABLAYDI.’Diyordu.
Evet, yaşamına kendi eliyle son veren EMİNE ERTUĞRUL, bir ablaydı. Benimde yakından tanıdığım insani değerlerle süslü bir ablaydı. Bir melekti. Okumak için aldığı gazeteleri gelir benim gazete yerimden alırdı. Onun saygılı nezaketli tavırlarından, ona nasıl karşılık vereceğimi şaşırırdım. Gülen yüzünde bir meleğin yüzünü görürdünüz.
Son yıllarda gazete almaya gelmiyordu. Bir iki kez sokakta karşılaşmıştık. Selamlaşırken zoraki gülümsemişti. Zayıflamış. Solmuştu.
O,bir abla, o bir melekti,
Melekler cennete gidermiş.
Onunda cennete gideceğine inanıyorum.
Güle, güle EMİNE ABLA,
Sana tanrıdan rahmet,
Seni sevenlere ve yakınlarına başsağlığı, diliyorum.
