Komşu ve akrabalar arasında küskünlükler ve dargınlıklar varsa düzeltilir, barışırlar. Ölü hayrı verilir. Gağan kutlaması Aralık ayının üçüncü haftasına denk gelir. Dersim’de aşiretler ayrı zamanlarda kutlarlar. Aynı güne denk getirmezler. Bazı yörelerde çocuklar sabah erken kalkar türküler söyliyerek ev ev dolaşır yiyecek eşya toplarlar. (Kimin gönlünde ne koparsa verir. Ceviz, yağ, un, kurutulmuş meyve v.s.) Çocuklar topladıkları eşyaları başka bir evde pişirir yerler. Erkeklerden biri “Khalo Kokım” (ihtiyar adam) rolüne biride kadın (Fato) kılığına girer, piyes oynarlar. Dersim Kırmançlarının yaşamında önemli bir gündür. Kimileri ziyaretlere gider lokma dağıtırlar.
Gağan gecelerinde dani (hedik) hazırlanır ailece yerler. Komşulara dağıtırlar. Zerfet, keşkek, şir yaparlar. Bunların içine çok küçük bir ağaç parçasını yerleştirirler. Ağaç parçası kimin lokmasında çıkarsa, o aileden şanslı biri sayılır. Eve su serpilmez, örgü ve dikiş dikilmez. Bunlar yapılırsa hayvanlarının öleceğine inanılırdı. En önemlisi “Zeyi” (Kırmançki’de evlenerek evden ayrılan bayanlar için kullanılan bir kavramdır.) Buna “Bara zeyi’ye” derlerdi. Kız kardaş, hala, teyzelerdir. Bunlar mutlaka ziyaret edilir. Ziyaret eden kişi veya kişiler çok hürmet görür.
“Gağane sıma xerlivo” (Gağanınız hayırlı uğurlu kutlu olsun) derler. Bu iki kutsal günler eskiden yöreye veya aşiretlere göre değişir. Şimdi Alevi dernekleri ortak gün ve saatleri belirledi.
