Hukuk, müzik, şiir

Av. Şakir Elçi, Rençber Eziz, Metin Altıok

Bingöl’de (Çapakçur) bir meydanda kesişir üç insanın hayatı. Meydan’da vurulan halen kanlar içinde yatan bir avukat Şakir Elçi.

Ölümün dolaştığı 1980’ler, yazıhanesinden çıkan Avukat Şakir Elçi’yi hedef aldı ve bir saldırı sonucu öldürüldü. Diyarbakır Barosu’na bağlı Avukat Şakir Elçi’nin öldürülmesi olayı şehirde derin bir üzüntü yarattı. Şakir Elçi’nin yazıhanesinden çıkışını kollayan Genç ilçesinden Ömer Oğlu Mithat Dopdoğru silahı ile birlikte olay yerinde polisler tarafından yakalanmış, silah üzerinde 2 dolu mermi ve olay yerinde üç adet boş kovan bulunmuştur. Şakir Elçi’nin cenaze töreni görkemli olmuş, cenaze korteji 6 km’yi mesafeyi bulmuştur.

Kentin meydanında bir avukatı öldürmek demek, topluma gözdağı vermektir. Eğer bunların akıbetini yaşamak istemiyorsanız akıllı olunuz, siyasetten uzak durunuz demektir.

Metin Altıok Bingöl (Çapakçur) da aynı dönemde felsefe öğretmenliği yapmaktadır. Sürgün olarak geldiği kentte Altıok hayatının Bingöl’den önce ve sonra diye adlandıracak noktaya gelir. Metin Altıok, sevgilisine yazdığı mektupta, “Bingöl’e gelir gelmez aldım kötü haberi; Şakir Elçi’yi kent alanında beş kurşunla vurmuşlar, ölmüş. Şiir düşkünü güzelim Kürd, iki çocuk babası herkesin meccani avukatı Şakir kardeş öldürülmüş. Sana anlatmıştım beni yemeğe davet etmişti evine. Rakılar içip şiirden, Cigerxun’dan, Nazım’dan söz etmiştik. Müthiş sarsıldım. Ne kadar üzüldüm bilemezsin. Yılmayacağım. Benim kanım Şakir’inkinden daha kırmızı değil. Amaçları hepimizi yıldırmak. Hevesleri kursaklarında kalacak…” der.

Metin Altıok, çünkü kan sıçradı şiirimin üstüne.

Felsefe, evreni bir bütün olarak kavramak için yapılan bir denemedir. Hukuk, sadece hukuk değildir. Müzik, sadece müzik değildir. Aslında artık hiçbir şey sadece kendisi değildir. Hiçbir olgunun tek bir disiplinin sınırları içinde kalarak açıklanamayacağı, anlaşılıp kavranamaz. “Kanon” kelimesinin müzikte ve hukukta aynı anlama gelmektedir. Müzik, temelde, yaşamın özünde gizli olan acıyı anlatır. Müziğin temel öğesinin uyuşum değil uyumsuzluktur. Buna göre uyuşum ancak uyumsuzluk sürecinde hoş bir moladır. Esasen Nietzsche’de sanat ve hayat da birbirinden ayrı değildir. Metaforik olarak trajik olan, çatışmalarla dolu, uyumsuzluktan doğan bir sevinçtir. Evrenin temelindeki asıl gerçek olan ideaların yansımaları, sanat da o yansımaların taklididir. Taklit edilen nesne ve taklit etme yöntemleri, sanat dallarını birbirinden ayrıştırır.