Kendinizi bilmeden, başkalarının size öğrettiklerini uygulayıp mutlu olabileceğinize inanmayın. Bir dokunuşta çocukluk travmalarınızın blokajlarını açanlar (!), doğru nefes almanızı sağlayarak kiranızı daha rahat ödeyeceğinizi iddia edenler (!), regresyon ya da dönüşüm terapistleri (!), iyimserlik tüccarları, pozitif enerjiciler, melek kartları. Kimi bizi linguistik olarak programlar, kimisi bir yerlerden elektrik, kimisi pozitif enerji gönderir. Fakat öte yandan, temelde bu ticari kişisel gelişim öğretilerinin argümanları tartışmaya açıktır.
Beş temel kişisel gelişim argümanı da hatalı olabilir:
I. İyimser ol: Olma, İyimserlik yerine umutlu ol. Sana gelsin diye beklemek yerine sen ona git.
II. Anı yaşa: Anı değil, bütünüyle hayatı yaşa. Hayatı hakkını vererek yaşamak geçmişin hesaplaşmaları, geleceğin planları ve şimdinin gerçeklerini hep bir arada hesaba katarak karar verme işidir. İnsan geleceğe doğru devinen, hesap yapabilen, öngörü sahibi bir olasılıklar bütünüdür.
III. İstersen olur: Olmaz. Potansiyellerin dahilinde amaçlar belirlemezsen ne yaparsan yap olmaz. Kendini aşmak için kendini bilmen lazım. Önceliği bilmeye ayır.
IV. Farklı, özel, biricik ve değerlisin: Yok değilsin. Sen de benim ve tüm diğer canlılar gibi bu güzel Dünya'da var olan sıradan bir varlıksın. Ne bir başkası senden daha özel, ne de sen bir başkasından. Her yeni doğan 5 yaşına kadar kendisini özel, biricik, herkesten farklı hisseder ve Dünyanın kendisinin etrafında döndüğünü düşünür. Bu Piaget'nin ilk kez tanımladığı egosentrik gelişim fazının gereğidir. Zamanla bu geçer ve sıradanlığı ile yüzleşir, bununla baş edebilirse de yola normal olarak devam eder. Kişisel gelişim bildiğiniz bu gelişimsel başarıyı elimizden geri almaya çalışıyor. Diyor ki teksin, biriciksin, her şeyi yapmaya yetecek gücün var, seçilmişsin.
V. Konfor alanından çık: Çıkma. Hatta değerini bil. Gelişim hayatımızın düzenine rağmen değil, onunla birlikte olur. İnsan öngörülebilir, düzenli ve huzurlu bir yaşam içerisinde daha üretken ve yasam doyumu yüksek yaşar. İnsanın mutluluğu kendinde eksik olanın arzusunu doyurma çabasından değil elindekinin değerini anlamaktan geçer. Zeytin ağaçları hareket etmez ama güzel, uyumlu, üretken ve değerlidir.
Kişi neyi, nasıl yapması gerektiği öğretildikçe nesneleşir, herhangi bir şey haline gelir.
Öznelliği yitirmenin daha dramatiği, yitirildiğinin farkında olunmamasıdır. Başkalarının yönlendirmelerine kendi isteğiymiş gibi sarılan birey, tatmin olma şansını yok edip, kendisini mutsuzluğa mahkum etmektedir.
İnanırsanız başarırsınız, isterseniz kazanırsınız türünden zırvalıklara da itibar etmeyin. İnanmak, istemek ve o şeye anlam vermek başarmak için kaynaklarınızı daha büyük bir motivasyonla kullanmanızı sağlar, fakat kaynaklarınız o şeyi elde etmeye yetmiyorsa ne kadar inanırsanız inanın başaramazsınız. Gücünüzün yetmeyeceği bir şeyi başarmaya çok inanırsanız onu başaramaz fakat kendinizi büyük bir hayal kırıklığına açık hale getirirsiniz. Kapitalizmin bizleri oyalayan 2 büyük yalanı var:
I. Paran varsa her şeyi satın alabilirsin
II. Bir gün senin de çok paran olabilir
Doğrusu ise şu: Hiçbir zaman çok paran olmayacak ve olsa dahi bu senin mutluluk açlığını asla doğurmayacak. Parasını verir alır bizim oğlan dese biri ona da şu cevabı veririm: Alır tabi.
Ama elinde hayal kurmaktan başka kaynak yoksa, gönder evrene enerjiyi: 'o yalı benim olacak'. Bekle olur, gönder ve bekle. Halihazırdaki sahibi de öyle elde etti zaten yalıyı. Zeytinburnu'ndaki apartman dairesinde oturmuş televizyonda dizi seyrederken öyle bir istedi, öyle bir enerji gönderdi ki hop boğazda o yalının içinde sahibi olarak buluverdi kendini, elinde viski kadehi, üzerinde röptaşambr. Muhtemelen sıra sende. Evren diye bir şey var senin dileğini duyacak olan, sana kendisini sevdirmek için her şeyi yapmaya hazır. Sen 21 yaşındasın o 21 milyar yıl yaşında. Ağızının içine bakıyor, bir şey dilese de yapsam. Benim de dileğim var evrenden: Gofret.
Uzun sözün özü: Kişisel gelişim kitlesel yok oluştur.
