Çok eski zamanlarda çanları, kiliseleri ve de camileri, mabetleri ve kadim mekânlarıyla nam salmış eski şehirlerde birinde şaşkın bir halde şehrin sakinleri sormuşlar biri birlerine 'kilisenin çanı, dört defadan fazla çalarsa ölen kimdir ki' diye.
Krallık beklide padişahlıkla yönetiliyormuş ülke. Hukuku, kadılar icra etmekle meşgulmüş devlet adına.
O eski ve kadim şehrin sakinleri bilirlermiş ki;
Sıradan kendi halinde bir garip vatandaş öldüğünde büyük kilisenin dev çanı bir kez çalar ve uzun uzun yankılanırmış şehrin meydanında.
Eşraftan, tanılan bilinen biriyse eğer ölen çan iki kez çalarmış. Büyük bir devlet adamı ise ölen, üç kez çalarmış çan.
Uzaktaki büyük devletli kral, padişah her zaman ölmez tabii, kral öldüğünde ise büyük yası hem ülkeye hem şehre haber vermek için çan dört kez çalarmış. Gel zaman git zaman şehirde bir olay cereyan etmiş. Davanın taraflarından sanık olarak gösterilen şahsın ise masumiyetini neredeyse bütün şehir halkı bilmedeymiş. Dava herkeslerce malümmuş ve beraatle sonuçlanması beklenen bir davaymış.
Beklenen olmamış sanık ağır hapis cezasına mahkûm edilmiş. Kadı sormuş bir diyeceğin var mı sanık yanıtlamış hayır
Davanın sonuçlanmasından kısa bir süre sonra büyük kilisenin çanı çınlamaya başlamış. Bir, iki, üç, dört ve beş kez
Törede, adette, usülde görülmemiş bir işmiş çanın beş kez çalması.
Bir, iki, üç ve dört'ü anlaşılırda, beş kez çalan çan neye delalet etmekte olaki acep Kiliseye ve çan kulesine koşmuş eski şehrin sakinleri ve bakmışlar ki kadı tarafından
haksız yere cezalandırılan sanık çalıyor çanı. Hem de beş kez.
Sormuşlar 'ölen kim ve neden beş kez' diye yanıt hakikatin olanca çıplaklığıyla ortadaymış.
'ölen adalettir '
Adaletsizliği önleyecek gücümüzün olmadığı zamanlar olabilir, ama adaletsizliğe itiraz etmeyi beceremeyeceğimiz zaman asla olmamalıdır.
Bu yazı 'gittiler işte' kitabından alınmıştır.
Av. Kemal AKBAYIR
