TARİHİ RESİMLERDE DERSİM

   Geçen hafta VECHİYİ TİMUROĞLU Kütüphanesi, etkinliklerin sergilendiği SEYİT RIZA Parkında bir resim sergisi düzenleyeceklerini sosyal medyada, yerel basında duyurmuşlardı. Resimlerin, sergileneceği tarihte SEYİT RIZAYA gittim. Her köşe, siyah beyaz tarihi resimlerle bezenmişti. SEYİT RIZANIN, kucağında da yabancısı olmadığı, dostlarının, kendisinin, çok uzaklardan kalan tarihi hatıraları anıları resimlenmiş, sergilenmişti. Geçmişi ile buluşan, SEYİT RIZA mutlu olmalıydı.
  Zamanım yoktu.Bütün resimleri,yeterince gözlemleyemedim..Buna üzülmüştüm.
   VECHİYİ TİMUROĞLU Kütüphanesinin, kurucuları arasında önemli yeri olan, kütüphaneyi halka açık tutan, koruyan kollayan Mesut ÖZCAN beyle bir araya geldik. ‘Resimleri kütüphanede sergiledik. Gelip görebilirsiniz.’Dedi.
   Kütüphanenin, bulunduğu Belediye İş Hanının, asansörsüz en üst katına, yürüyerek çıktım. Kütüphanenin, sahibi, yetkilisi sayılacak Mesut Bey, Makamında yoktu. Kitapların olduğu salonlarda Düzce’den kütüphaneye gönderilen kitapları diziyordu. Kitapları koyacak yer, raf, kalmamıştı. O kadar çok kitap gelmişti ki, konulacak raf kalmamıştı. Binlerce, hatta yüz binlerce kitaplar, raflarında okurlarla buluşmayı bekliyordu. .Kitaplarla, dolu raflara, odalara, salonlara, baktıkça, çok büyük, çok zengin, aranılan, yayınlanmış, hemen her kitabın, bulunduğu, devasa bir kütüphanede olduğumu düşünmüştüm. Kitaplar, bulunan yere, kütüphaneye sığmıyordu. Okumak isteyenlerin Oturup okumaları için yeterli yer yoktu. Binlerce kitabın olduğu, raflara sığmadığı kütüphaneye, yakışacak büyük, geniş bir mekân öncelikle bulunmalıdır. Belediye, DERSİMLİ Ünlü iş adamları, topluma, geleceğimize yararlı olacak bu projede, bir araya gelmelidirler, Tunceli’ye layık bir kütüphane,KURMALIDIRLAR..
      DERSİM Tarihinin siyah beyaz tarihi resimleri, kütüphanenin giriş salonunda sergilenmişti. Daha önceleri görmediğimiz tarihi aydınlatacak resimler, vardı. Salonun, girişindeki resimlerin içinde, 1900 yıllarda, Hozat ilçemizden, Amerika’ya, gitmişler. Orada Amerikalılarla birlikte çektirdikleri resim, görülmeye değer tarihi, bir tabloydu. 
    1935 yılları, Hozat İlçemizde, bir ilkokul. Okulun modern kıyafetli bayan öğretmeniyle, okul kıyafetli örgencilerin, topluca, yaklaşık bir asır önce DERSİMDE, çekilmiş, resmi, çağdaş, Türkiye’nin, resmiydi.
   1937 tarihi, Ünlü MUTU köprüsü üstünde, Bir asır öncesinin, kara taşıt lüks aracı, FAYTON. DERSİM tarihinden bir başka sayfaydı.
   1932 HOZAT ilçemizde, askeri subayların, karın çok yağdığı kışın, eşleri ile birlikte, kayak yaptıklarının resmi,o günün modern görüntüsünü sergileyen,bir resimdi..
   1950, 1938 de, yeni almış adı ile TUNCELİNİN tarihi resmi. İki büyük askeri kışlası, eski hükümet binası olarak kullanılan kışla ile Memur lojmanları olarak kullanılan şimdiki müzenin olduğu kışla binası. Munzur’un kıyısında, tek katlı memur lojmanları ile çok az sayıda sivil yerleşim yerleri, tek katlı evler, şimdiki köylerden daha küçük bir şehir.
     Bu küçük şehre, Tunceli’ye,1956, yılında ilkokulu bitirmiş. Yatılı okullar sınavına katılmak için henüz, otobüslerin olmadığı tarihte, kamyon kasasında gitmiştim. İlgimi çeken, elektrik aydınlatma direklerinin, ana yolları, caddeleri, aydınlattığı, Tunceli şehri ile tanışmıştım. Bir akrabanın evinde kalmıştım. Şimdiki müzenin, o zamanki kışlanın, iç avlusunda, top oynayan çocukları, seyretmiştim.
     1938 DERSİM TARTALASINDA, katledilen, sürgüne gönderilen, kadın, çocuk DERSİMLİLERİN, kendilerini toplamış, ölüme, sürgüne götürecek askerlerle çekilmiş tarihi, resimleri,
    1900 lü yıllarda Amerika’ya, gitmiş.1927 erde memleketi DERSİME dönmüş, bir DERSİMLİNİN, beraberinde getirdiği büyük, süslü, tarihi eser sayılacak sandığı. Sandık, o yıllarda ailelerin, en kıymetli eşyalarının, saklandığı, güvenli çelik kasalarıydı.
    Görülmeye değer, çok tarihi resimler vardı. Kütüphanenin, boydan boya salonu, tarihi resimlerle, donatılmıştı. Süslenmişti.
   DERSİM Tarihini araştırıp bulduğu, resimlerle, tarihi dokümanlarla aydınlatan, Dev, VECHİYİ TİMUROĞLU Kütüphanesinin, kurucularından, ünlü araştırmacı, Mesut ÖZCAN, Bey, kütüphaneye, DÜZCEDEN, karşılıksız gönderilen kitaplara, raflarda, koyacak yer arıyordu, Kendilerine, teşekkürlerimi ilettim. El sallayarak ayrıldım.
   Kütüphane çok zengindi. Okunacak çok kitap, vardı. Sergilenmiş tarihi resimlerin yanında, raflarda dizili binlerce kitapları seyretmek bile, kitap sevgisinin,buluşması gibiydi.