Yakın bir arkadaşım, İstanbul’dan aradı.’ Bak dostum. Biz Burada, İstanbul’da artık yaşayamıyoruz. Orada Tunceli’de, bize bir yer bulun. Gelip oraya yerleşmek istiyoruz.’Dedi.’ İstanbul, hemen herkesin özlem duyduğu, Türkiye’nin en büyük en güzel kentidir. Nasıl bıktınız oradan.’Dedim.’ O bir zamanlardı. Eskidendi. Trafiğin yaşamı boğmadığı, daraltmadığı zamanlardı. Şimdi. Sokağa çıkmaktan, bir yerden bir yere gitmeye korkuyoruz. Yaşamı daraltan trafik yoğunluğundan, İstanbul un güzelliğini, göremiyoruz. Yaşayamıyoruz. Sokaklar, ana baba günü. Eskinin, hoşgörü, saygı, kültürü de kalmadı. Can derdi, çıkar, menfaat, toplumsal olguya dönüşmüş. Tunceli küçük bir yerdir. Orada dağları, akarsuları, doğayı, daralmayan yaşamı görürüz. Kültürlü, çağdaş, aydın bir toplumda Yaşarız.’Dedi. Gülerek, kendisine,’ İstanbul, da ki gibi olmasa da, sizin dediğiniz, yaşamı daraltanlar, bizim burada da, varlar. Sokakları, caddeleri işgal etmişler. Trafik canavarı, burada da, yaşamı daraltmış.’Dedim. Elazığ dan dan bir yakınım ziyaretimize gelmişti. O da şaşkındı. ’Hayret.’Dedi.’ Tunceli’de, Elazığ gibi olmuş. Sokaklar, caddeler, arabalarla kapatılmış. Burada Tunceli’de de, trafik yoğunluğundan korktum.’Dedi.
Haklıydı. Bende sokağa çıkınca, caddeyi, karşıya geçerken korkarım. Şehrin ortasında yaya geçitlerinin olduğu ana cadde de, bile yayaları umursamadan jet hızıyla giden sorumsuzları, duyarsızları, sık, sık görürüm. Kızarım. El sallarım. Şehrin her tarafı, özellikle ana caddeler, kameralarla donatılmış olmalıdır. Bu hız limitini aşanları, resmi araçlar, bile olsa, kameralar, tespit etmelidirler. Gerekli uyarılarda bulunulmalıdır.
İstanbul’daki tanıdık yüzün ifade ettiği gibi, büyük kentlerde yaşam daralmıştı. Trafik, artan nüfus, sokakları, caddeleri, kısacası yaşamı daraltmıştı. Artan hayat pahalılığı, yoksul, dar gelirli aileleri, eve hapsetmişti. Yakınlarını, bile ziyaret etmekte zorlanır duruma düşürmüştü. Taşıma ücretlerinin artması sonucu, bayramlarda, tatillerde, ziyaretlere, tatillere, gidilmez olmuştu. Geçmiş yıllarda, dini bayramlarda, yakın tanıdıkların, yanında, tanıdık yüzlerle de, buluşulur. Bayramlar, coşkuyla kutlanırdı. Kurbanlıklar, pahalı olduğundan, eski bayramlarda olduğu gibi kurbanlarda artık kesilmiyor. Bayramlarda, kesilecek kurban etleri, yoksullara, et alamayanlara, kurban eti, bayram sevinci yaşatırdı.
Gazete yerimde, arkadaşlarla, daralan yaşamı, trafik yoğunluğunu, konuşurken,. Arkadaş,’ hocam, trafik ışıklarında, araçların, kırmızı ışıkta 90 saniye, beklemeleri, araç kuyruklarının, uzaması, uzayan araç kuyruğunun,28 saniye gibi az bir zamanda geçmesine izin verilmesine, beklemelere, çok şikâyet var. Bunu köşenizde dile getirir misiniz.’Dedi. Aynı konuyu, daha öncede okurlarım, yazmamı istemişlerdi. Köşemde, yazmış, dile getirmiştim.
Trafik şube Müdürlüğünü aradım. Duraklardaki kırmızı ışık, yeşil ışık surelerinin, hangi kurum, tarafından düzenlendiğini sordum. Karayolları tarafından düzenlendiğini ifade ettiler. Karayolları Şube Müdürlüğünü, aradım. Işıkları, Karayolları Bölge Müdürlüğünün, görevli yetkilileri tarafından, ilin, konumu, yapısı göz önünde bulundurularak, belli kriterlere, göre düzenlendiğini ifade ettiler. Anlaşıldığına göre bütün illerde, belirlenen süreler, ilin konumuna, yapısına, göre düzenlenmektedir.
Gazete yerime okul çantası sırtında, bir kız örgenci girdi, Çocuk dergilerine baktı. Fiyatları pahalı olmalı ki almadan, gitti. Misafirlerimden biri,’Çok korkuyorum.’Dedi.’Tarikatçılar, şeriatçılar, okulları, özelliklede ilkokulları, mesken tutmuşlar. Böyle giderse kısa süre sonra bu kız çocuklarımızın, özgürlüklerini, laik modern, çağdaş yaşamlarını, ellerinden alırlar. Laik Cumhuriyet, tehlike altındadır. Laik Cumhuriyeti korumakla görevli CUMHURİYET SAVCILARI DA, gereğini yapmamaktadırlar.’Dedi.
Misafirim haklıydı. Bizde gelecekten yana endişeliydik. Hemen her gün basına yansıyanlar. bizi de korkutuyordu.
