Elinde küçük bir poşetle içeri girdi. Elindeki poşeti havaya kaldırarak,’ Hocam, manavdan aldım içinde sarımsak var. Kaç lira verdiğimi tahmin edebilir misiniz?’ Dedi.’ Tahmin edemem ama sarımsağın pahalı olduğunu biliyorum.’ Dedim acı, acı, gülerek, ’Bak hocam, bir avuç.30 lira ödedim. Manavda 60 liranın üstünde. Hocam, böyle giderse, anlaşılan birçok sebzeyi alamayacağımızdan, adını tadını, rengini, şeklini unutup gideceğiz.69 yaşındayım. Böylesini görmedik. Yaşamadık.’ Dedi.
Yanımda oturan esnaf emeklisi bağ kurlu, gülerek.’ Biz çoktan, Aylardır, eti, sebzeyi, meyveyi, unuttuk.’ Dedi.
Acı bir tabloydu. Abartılı değildi. SSK emeklisinin düşük emekli aylığı bilinen bir gerçekti. Emekli maaşı artmazken, ihtiyaç duyulan her şeyin fiyatı kat be kat katlanarak artıyordu. SSK ısının da memur emeklisinin de, kat be kat artan, fiyatlar karşısında, alım güçleri düşüyordu. Fiyatların, giderek düşmemesi, artması, sürmesi halinde, arkadaşların dediği gibi bir ömür yaşamlarında, zorlanmadan alıp kullandıkları birçok ihtiyaç maddelerini, almaya güçleri yetmeyeceğinden, unutmuş olacaklardı.
Beklenen yaz mevsimi geldi. Sebzelerde meyvelerde ucuzluk beklenirken, yine düş kırıklığı yaşandı. Artış olmadığı gibi düşüşte olmadı. Yerli sebzenin yetişmesiyle, belki bir miktar düşüş, ucuzluk yaşanabilir, beklentisi, umudu var. Bu gidişle, akaryakıtta düşüş ucuzluk yaşanmadıkça, sonrasında fiyatlar, artmaya yine devam edecektir. Dar gelirli insanlar, ihtiyaç duydukları, daha önceleri alabildikleri, çokça ihtiyaç maddelerini, alamayacaklarından, adını, tadını, unutmuş olacaklardır.
Yaşanan koşullarda, evi olmayan, kirada oturmak zorunda kalanlar, daha çok büyük mağduriyetler, sıkıntılar yaşayacaklardır. Gazete yerinde oturuyordum. Vatandaşın biri içeri girdi. Elinde katlanmış bir kâğıt vardı. Uzattı.’ Hocam bir torba kömür aldım.50 Kilo, ödediğim para, tam 400 lira, Tonu şimdilik 8 Bin lira, bulunduğumuz yere, doğal gaz gelmedi. En az 5 ay kömür yakacağız. Üstelik kirada oturuyorum. . Dedi.’ Diğer elini açtı. Elindeki paraları saydı.600 Lira, ’Bu da aylık ödediğim sobalı evin kirası. Böyle kalacağını sanmıyorum. Kirayı da artırabilirler. Bütün bunların, pahalılığın altından nasıl kalkacağız. Hocam.’ Dedi.
Umutsuz bir halde bana baktı.’ Ne desen haklısınız. Böylesini hiç yaşamamıştık.’ Dedim.
Bir başkası, tanıdığım. Kiralık ev sordu. Atatürk mahallesinde varmış. Yukarılarda, bir yerde, İki artı Bir,80 metrekarelik bir daireymiş. Sahibini bulduk. Kira bedelini sorduk.4 bin lira dedi. Nerdeyse asgari ücret kadar. Şaştık kaldık. Arayan arkadaşa ’Kiralık ev yok .’Dedik.
Mazgirt ilçemizde bir ailenin 300 dönüm tarım yapılacak arazisi varmış. Aile Mazgirt merkezde oturan, tarımla uğraşan, ailelere, hiçbir karşılık beklemeden, karşılıksız sürüp, ekip biçmelerini istemişler. Ailelerin, çokta ihtiyaçları oldukları halde, kabul etmemişler. Gerekçe olarak ta motorla sürme parası, ekip biçme parası, işçi parası, altından kalkamayacaklarını hesaplayarak, kabul etmemişler. Tanıdık, arazinin sahibi beni aradı.’ Hocam, bir zamanlar mevcut tarlalarımızı sürmek, ekip biçmek isteyenler, çoktu. Şimdilerde, ekip biçmek isteyen yok. 300 dönüm ekilebilecek tarım alanını, Tunceli Belediye Başkanlığının, emrine karşılıksız vermek istiyoruz. Teklifimizi başkana iletmenizi istiyoruz.’ Dediler. Toplumu, kasıp kavuran hayat pahalılığı, tarım yapmayı, sürüp ekip biçmeyi de vurmuştu. Köylü de, çiftçide, artık ekip biçmekten vaz geçmişti.
Sayın Başkanı, arayıp, teklifi ilettim. Başkan, teklife, memnun oldu. Verdiğim telefonla kendilerini arayıp konuşacaklarını söylediler.
Bir başka okurum, gülerek,’ Hocam bu kurban bayramında, öyle tahmin ediyorum ki kurban eti tadamayacağız. Geçmiş kurban bayramlarında, komşularımız, zengin olmasalar da, kurban keseni çok olurdu. Kurban fiyatları çok artmış, Vatandaşın alım gücü kalmamış. Çok lezzetli kurban etini, galiba bu bayramda tadamayacağız.’ Dedi.
Haklıydı. Et, alacak gücü olmayan, eti, yılda bir kez kurban bayramında tadan yoksullar, fakirler, bu bayramda galiba, tadamayacaklardır.
