Gazete yerime gidiyordum.10 Adımlık Pazar yerinden çıktığımda, Yer altı Çarşısının üstünde yoğun bir hareketlilik vardı. Bayrak asılı, Valilik Makam arabası, çarşının önünde park etmişti. YÖRESEL YEMEKLERİMİZİ TANITIM etkinliği olmalıydı. Bizde davetliydik.
21-27 Mayıs tarihleri arasında gerçekleştirilen Türk Mutfağı Haftası kutlama etkinlikleri kapsamında, Yer Altı Çarşısında, üstünde, Valilik Makamı, Kültür Müdürlüğü, Turizm Müdürlüğü, tarafından, düzenlenmişti, Aile Destek, Merkezi çatısı altında, kurs gören kadınlar tarafından, tamamen yöremizin yerli ürünleriyle hazırlanan YÖRESEL Yemeklerimiz, görücüye çıkmıştı.
Çarşının üstünde, renkli yoğun bir manzara vardı. Bayanlar, ağırlıktaydı. Çocuklarda katılmışlardı. Etkinliğe katılanlar, sergilenen yöresel yemeklerden tabaklarına koymuş, çarşı üstünde ayakta kaşıklıyorlardı. Yemek almak için sıraya girenler, yoğunluktaydı. Yöremizde yapılan, 20 çeşit yemekler, tanıtılıyor. Sergileniyor. İkram ediliyordu. Bir zamanlar, annelerimizin yaptığı, yıllarca, kaşıkladığımız yemekler, önümüzdeydi. O yemekleri görünce, rahmetli annemi, köyümü, çocukluğumu, komşularımı, hatırladım.
Bu günkü olanaklar, ulaşım, küçülen dünya yoktu. Köylerde üretilenlerle, buğday unundan, tereyağından, yetiştirilen sebzelerden, meyve kurularından, yapılan yemekler, sofralarımızın menüsü zenginliğiydi.
Sergilenen yöresel yemeklerimizde, yöremizin, tereyağından yapılan tarihi Siri,(Sırı kod),SIRINI, ZEREFETİ, GÖMBESİ, Yöremizin endemik türleri Gülikten,Konkor mantarından yapılan yemekler,kabak tatlısı baş köşede yerlerini almışlardı.Yöremizin yemeklerini ilk kez tadanların tabaklarındaydı.
Çarşı üstünde,büyük, güzel bir coşku vardı. Yüzler gülüyordu. Resmi kurum görevlileri, öğlen yemek saatinde, oradaydılar.
İlimizi tanıtıcı, bizleri geçmişimizle, buluşturan, bu etkinliği gerçekleştiren Sayın Valimizi, Kültür Müdürümüzü, Turizm Müdürümüzü, Görüp teşekkür etmek istemiştim.Açılışa geç kalmıştım. Görünürlerde yoklardı. Sonradan öğrendiğime göre, kenar kafeteryada oturuyorlarmış. Sormak istediğim anda beni gazeteden aradılar.Bekletmemin mümkün olmadığı misafirlerim gelmişti.Hemen gitmem gerekiyordu. Gittim. Misafirlerimi uğurlayıp, tekrar Etkinlik alanına döndüm. Katılımcılar dağılmışlarda.
Bu güzel tanıtımda, etkinlikte, Emeği payı olan, Başta Sayın Valimiz olmak üzere, kültür, Truzim Müdürlerine, herkese, Aile Destek Merkezi çalışanları, bayanlara, teşekkür ederiz.
****
CAN DOSTLARIMIZA KIYMAK İSTİYORLAR
Gazete yerime gelirken, görmek istediğim, selamlaştığım dostlarımdır. Onlar. Geceleri sokakları arşınladıklarından, gece bekçiliği yaptıklarından, gündüzleri her biri mesken edindiği bir köşede, yol kenarlarında, uyurlar. Yanlarından geçerken, MERHABA derim. Başlarını kaldırıp bakarlar. Gülümsemezler. Ama bakışları ile selamımı alırlar.
Ölümüne, sadıktırlar. Dostlarına. İhanet etmezler. Bakışları, bakışın, güzelliğidir. Bulundukları mekân edindiği yerde, kimseyi rahatsız etmezler.
Köylülük günlerimizde, yaşamımızda, aile fertlerinden biriydiler. Gece evimizi, köyümüzü, Otlakta, hayvanlarımızı, onlar, korurlardı. Kendimizi onlarla güvende hissederdik.
Hayvan sevgisinden bi haber, uzak, bazı insanların şikâyetlerini, kalemşorlarında, yazılarını, dikkate alan yetkililer, bir yasa çıkararak can dostlarımıza kıymak istiyorlar.
Bizler, bu yasaya karşıyız. İnsanlara, bizlere, sığınmış, bu can dostlarına kıyılması, ülkemize, insanlığımıza, yakışanı olmayacaktır.
Belediyeler, üstlerine düşeni yapmalıdırlar. Sahipsizleri, barınaklarda barındırmak, yaşatmak, belediyeye insanlığa, büyük bir yük getirmeyecektir.
